Zelfbeschadiging

Er zijn vele vormen van zelfbeschadiging, zoals snijden, krassen of branden van de huid, hoofdbonken, krabben of haar uittrekken en het innemen van schadelijke stoffen. 

Hoe vaak komt het voor? 

Uit cijfers blijkt dat ruim 400.000 jongeren in Nederland zichzelf opzettelijk beschadigen. Maar ook veel jong volwassenen kampen met deze problematiek. Zowel mannen als vrouwen beschadigen zichzelf, al komt het vaker bij vrouwen voor. De meeste mensen ontwikkelen zelfbeschadigend gedrag in hun pubertijd, vanaf hun 14de jaar. 

Oorzaken

Eén van de vooroordelen over zelfbeschadiging is dat mensen dit zouden doen om aandacht te vragen. Inmiddels weten we dat dat niet waar is. Mensen beschadigen zichzelf om zeer uiteenlopende redenen. Bijna altijd is het een manier om met ondraagelijke gevoelens om te kunnen gaan, een overlevingsmechanisme. Meestal is er sprake van een laag of negatief zelfbeeld. Belangrijke oorzaken van zelfbeschadiging zijn geweld (fysiek en seksueel), emotionele verwaarlozing, verlies van belangrijke personen en gebrek aan steun uit de omgeving. Zelfbeschadiging kan ook samengaan met onderliggende problematiek zoals een eetstoornis, een persoonlijkheidsstoornis, een post traumatische stressstoornis, of een ernistige depressie.

Professionele hulp

Vaak is professionele hulp nodig om van de problematiek af te komen. Het is van belang zelfbeschadiging als overlevingsmechanisme te erkennen. Professionele hulp van PsyProvence Online zal de nadruk niet leggen op het direct moeten stoppen, maar op het inzichtelijk maken van de oorzaken en aanleidingen, stap voor stap werken aan controle en het vinden van alternatieven. Zelfbeschadiging moet bespreekbaar zijn: negeren, straffen, veroordelen en verbieden werkt niet.